-
1 wpadać
wpadać (-am) < wpaść> (wpadnę) hineinfallen; powietrze hereinkommen; oczy, policzki einfallen; (wbiec) hereinstürzen, hineinstürzen; (zostać wykrytym) fam. auffliegen, erwischt werden; (zajść w ciążę) fam. ungewollt schwanger werden; (odwiedzić) vorbeikommen, vorbeischauen (do G bei D);wpadać w pułapkę in die Falle gehen (a fig);wpadać pod samochód unters Auto kommen;wpadać na drzewo gegen einen Baum fahren;wpadać na pomysł auf eine Idee kommen;wpadać na ślad auf die Spur kommen;wpadać w nałóg süchtig werden;wpadać k-u w ręce in jemandes Hände geraten;wpadać w kłopoty in Schwierigkeiten geraten;wpadać jak po ogień fam. auf einen Sprung vorbeikommen;coś mi wpadło do oka mir ist etwas ins Auge gefallen; -
2 einfallen
ein|fallen1) ( in den Sinn kommen)jdm \einfallen przychodzić [ perf przyjść] komuś na myślwas fällt dir ein! co [ty] sobie myślisz!2) ( in Erinnerung kommen)jdm fällt etw [wieder] ein [znowu] się coś komuś przypomina4) ( eindringen)5) ( hereinströmen)
См. также в других словарях:
wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… … Słownik języka polskiego
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
